Kambodza

Kambodża zajmuje 181 035 km2, co stanowi mniej więcej połowę terytorium Włoch czy Wietnamu. Z północy na południe przez wschodnią część kraju płynie potężny Mekong. W porze deszczowej jego wody zasilają jezioro Tonle Sap – największe na Półwyspie Indochińskim. Góry Słonia (Phnom Damrei) i Góry Kardamonowe (Phnom Kravanh) ciągną się na południowym zachodzie, góry Dangkrek (Phnom Dangkrek) wzdłuż północnej granicy z Tajlandią, a w północno- -wschodniej części kraju wyrasta odgałęzienie Gór Annamskich (Truong Son). Typowy krajobraz to szachownica poletek ryżowych z licznymi palmami cukrowymi, symbolem Kambodży. Suchsze obszary w centrum zajmują sawanny. Znaczną część kraju nadal porastają lasy: na północy monsunowe, tracące liście w porze suchej, na południu wilgotne równikowe, na wybrzeżu namorzynowe. W niektórych prowincjach wycina się drzewa w zatrważającym tempie, zwykle za cichym przyzwoleniem rządu lub wojska.
Po 30 latach wojny domowej w Kambodży zapanował spokój. Piękny, choć wyniszczony kraj, powoli staje się popularnym celem turystycznych wycieczek. Jego mieszkańcy są przyjacielscy, ciekawi świata i otwarci na przybyszów. Można tu przeżyć prawdziwą azjatycką przygodę. Współczesne państwo kambodżańskie jest spadkobiercą potężnego królestwa Khmerów, które za panowania angkorskiej dynastii (IX-XIV) zajmowało również terytoria dzisiejszej Birmy, Laosu, Malezji, Tajlandii i Wietnamu. Po dawnym imperium pozostały ruiny stolicy w Angkorze, zabytek, który nie ma sobie równych w Azji Południowo-Wschodniej, zarówno pod względem okazałości, jak i piękna. Angkor Wat to arcydzieło światowej architektury tej klasy co Tadż Mahal i chiński Wielki Mur. Warto również wspomnieć o południowym wybrzeżu, opasanym pierścieniem tropikalnych wysp, rzadko odwiedzanym przez turystów. W potężnym Mekongu w okolicy Kratie żyje zagrożony wyginięciem gatunek słodkowodnych delfinów, a dzikie, górskie okolice północno-wschodniej części są ostoją mniejszości etnicznych. Kraj powoli się podnosi po czasach wojny domowej i terroru. Prawie cztery lata (1975-1979) trwały krwawe rządy Czerwonych Khmerów, którzy realizując maoistowskie idee dopuścili się masowych aktów ludobójstwa. Zginęło ponad milion osób, a zabytki narodowego dziedzictwa legły w gruzach. Dziś Kambodża, bezpieczna i stabilna politycznie, stanowi jedną z największych atrakcji turystycznych w Azji Południowo-Wschodniej. Warto się wybrać na wycieczkę, zanim przemysł turystyczny pozbawi to miejsce uroku. Po trzykrotnych względnie wolnych i sprawiedliwych wyborach kraj powoli dojrzewa politycznie, gospodarczo i społecznie. W ubiegłym stuleciu Kambodża kojarzyła się przede wszystkim z konfliktami, które powoli przechodzą do historii. Od dłuższego czasu utrzymuje się pokój, a obywatele pragną demokracji i rozwoju kraju. Jednocześnie wśród młodych gwałtownie rośnie poparcie dla opozycji. Ponad połowa ludności ma mniej niż piętnaście lat i w najbliższej przyszłości znaczna jej część przeniesie się do miast w poszukiwaniu pracy. Wielką nadzieją gospodarki jest turystyka. Żaden z bardziej gospodarczo rozwiniętych sąsiadów nie może konkurować z nią w tej dziedzinie.